του Νίκου Κούτσουρου
Στέρεψε κι ετούτη η μέρα,
άδειασε.
Το βράδυ και η βροχή μας κυρίεψαν.
Η ώρα να μετρήσουμε κι απόψε
τις στιγμές που ξοδέψαμε ήρθε δειλά δειλά.
Ίσως νικήσαμε, ίσως νικηθήκαμε.
Τι σημασία έχει;
Κάθε απόβραδο,
όταν τα βλέφαρα βαραίνουν,
τον ίδιο λογαριασμό κάνουμε
Και κάθε φορά με την ίδια απορία μένουμε…
Πού ξέρετε, μπορεί να είναι καλύτερα έτσι.
Γιατί μας απομένει να ελπίζουμε.
