Στοχάζοντας

της Ματίνας Δαραβάνη

Λησμονώ τις ώρες
που η καρδιά μου φτερουγίζει σκεπτόμενη την αγάπη μας,
στοχάζοντας τούτες τις στιγμές που ακόμα δεν έχουν έρθει.
Αλίμονο στο μέλλον που φοβάται,
στο παρελθόν που δεν ελπίζει,
στο παρόν που οδηγεί χωρίς να ξέρει.
Ανείπωτος έρωτας,
παρατημένος σε δυο λόφους χωρισμένους από χυμένο αίμα,
βουτηγμένος σε μια δολερή ανάσα.
Και τώρα το μόνο που βλέπω,
το μόνο που αισθάνομαι,
δυο αθώες ψυχές που ζουν,
υπάρχουν η μία δίπλα στην άλλη.