της Μαρίας Κωνσταντινοπούλου
Φυσά τις ελπίδες ο αέρας
σε ταξίδι μακρινό.
Σελίδες ενός βιβλίου
σκορπίζονται.
Αραιώνεται το σκοτάδι
με το φως.
Στου καθενός την παλέτα
ο ζωγράφος εκτιμά
του έργου τη διαδρομή.
Ορμούν τα χρώματα στον καμβά,
η ζωή στεγνώνει.
Οι ψυχές -θεατές-
καμαρώνουν το πορτρέτο τους.
