Ψυχή απούσα
του Federico García Lorca Ψυχή απούσα Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου. Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο γιατί για πάντα έχεις πεθάνει. Δε σε γνωρίζει η ράχη της πέτρας, μήτε η μαύρη φορεσιά όπου μέσα της συντρίβεσαι. Δε σε γνωρίζει η βουβή […]
Ποίημα στους φίλους
του Jorge Luis Borges Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Tο παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ […]
Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις
του Leo Buscaglia Πώς αντέχεις να πεθάνεις χωρίς να γίνεις όλα όσα είσαι; Αυτό θα το πετύχεις, αν αποφασίσεις να το κάνεις. Είναι τόσο εύκολο. Έτσι γίνονται οι αλλαγές και η αλλαγή είναι πάντα δυνατή. Δεν αντέχω ν’ ακούω κουβέντες όπως… «Το γέρικο σκυλί δεν μαθαίνει καινούργια κόλπα». Έχω διδάξει πολλά καινούργια κόλπα σε γέρικα […]
Σε καταδίκη αναμνήσεων
του Βαλάντη Γαούτση Έλα να πατήσουμε πάνω στο άδοξο, να χτίσουμε δόξα. Έλα να μαζέψουμε προδοσίες, να φτιάξουμε μπουκέτο εμπιστοσύνης. Έλα να γεμίσουμε σύννεφα με δάκρυ, να ποτίσουμε έναν κήπο χαρά. Έλα να διανύσουμε πληγές, να φτάσουμε στον Έρωτα. Έλα να χαϊδέψουμε αγκάθια, να μοιράσουμε ευγνωμοσύνη. Έλα να φιλήσουμε μια σιωπή, να ζωγραφίσουμε δυο χείλη. […]
Στη λεπτομέρεια κρύβεται ο κόσμος μου κι ο έρωτας μου μαζί σου
της Αφροδίτης Κράβαρη Θαρρείς πως είμαι αδιάφορη. Πως λίγο με νοιάζει. Μπορεί να σκέφτεσαι πως κρατώ άμυνες και αποστάσεις και εκπέμπω ύφος μπλαζέ και υπεράνω κάθε φορά που κάτι ή κάποιος δε μου αρέσει ή μ´εκνευρίζει. Έχεις ακούσει να με λένε απρόσιτη. Ίσως να είναι κι έτσι. Είμαι δύσκολη. Δε χαρίζομαι. Λίγο με νοιάζει τι […]
Ξέχνα ό,τι έφυγε, εκτίμησε ό,τι έμεινε και αγάπησε αυτό που θα ‘ρθει
της Μαρίας Στυλιανού Γιατί κολλάς συνέχεια στα παλιά; Όχι πες μου, γιατί; Τελειώνει μόνο οτιδήποτε κάνει τον κύκλο του. Μένει σίγουρα αυτό που κουβαλάει αξία, που είναι διαχρονικό και που μεταξύ μας, απεχθάνεται τα διαζύγια με τον χρόνο. Κάθεσαι και τα σκαλίζεις, τα μεταφέρεις μια από δω μια από κει, μια στο κέντρο… αφού το […]
Παροδικός εγωισμός
του Βαλάντη Γαούτση Ξέμεινα-προς το παρόν-από εγωισμό προς ικανοποίηση. Δεν έχω την ανάγκη να μ΄ ερωτευτούν, αλλά την ανάγκη να ερωτεύομαι. Γι΄ αυτό μη σε νοιάζει, γιατί έτσι θα σ΄ αφήσω να μου πεις πως ξέχασες να μ΄ ερωτευτείς. Θα το δεχτώ και θα το πιστέψω όπως πίστεψα-χωρίς στάλα αμφιβολίας- στη δύναμη της μοίρας που […]
H μάγισσα
της Λουκίας Πέτρου Σκόνες και φίλτρα μαγικά και κόκκαλα τριμμένα Φτερά και πούπουλα μαζί, από πουλιά βγαλμένα Λέξεις και φράσεις θα σου πω και ξόρκια μαγεμένα Όρκους και λόγια μυστικά από καιρό θαμμένα Τρία φτερά από κόκορα και ένα από μαύρη χήνα Σίγουρα θα ‘ρθει σε να σε βρει μέσα σε ένα μήνα Θα βάλουμε […]
Άκουσε να δεις
της Αλεξάνδρας Μάτζαρη Γράφω και γελάω, με μια παιδαριώδη συμπεριφορά Μάντεψε, όχι μόνο δική μου, ανώριμος είσαι κι εσύ μάτια μου γλυκά. Η συνάντηση τυχαία, σα φύλλο φθινοπώρου που στην πτώση σε ακουμπά απαλά Δίχως να δίνει υποσχέσεις πως θα εμφανιστεί μπροστά σου ξανά. Άδεια, κουτά σχόλια, είδος τρέλας, περίπτωση βαριά. Σε αγνοώ μην μπλέξεις το μυαλό μου, αλλόκοτος άνθρωπος […]
Όσο ψηλώνει ο εγωισμός πνίγεται η αγάπη
της Θεοδώρας-Φωτεινής Βλαχοπούλου Η αγάπη είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Ένα συναίσθημα που τρυπώνει μέσα στην ψυχή σου και τη γεμίζει με ζεστασιά και θαλπωρή. Μία κατάσταση που εγκωμιάζεται σε ποικίλα βιβλία και δοξάζεται σε ασπρόμαυρες και μη ταινίες. Συνήθως έρχεται μετά από τον έρωτα. Τον ακολουθεί αργά και αθόρυβα, χωρίς να φωνάζει για να […]
Η βροχή
της Εύης Γουργιώτη Η πρώτη σταγόνα μόλις κύλησε στο χέρι της καθώς περπατούσε. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της και κοιτώντας τα σύννεφα σκέφτηκε «άραγε θα μου την κάνουν τη χάρη;» Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη της και η βροχή ξεκίνησε τον τρελό χορό της. Ήρθε επιτέλους η ώρα της λύτρωσης… της λύτρωσής της… […]
Το δικό μου ταβάνι
της Νίκης Χατζηευστρατίου Ομολογώ. Είχα καιρό να σε σκεφτώ. Δε μου ήταν και ιδιαίτερα αναγκαίο τελευταία. Είχα πράγματα να με κάνουν να ξεφεύγω. Να απασχολούν το μυαλό μου… Και τα κατάφερναν με ιδιαίτερη επιτυχία. Ως τώρα… Τώρα, που πλησιάζει ο καιρός να προχωρήσω… Διάολε είσαι εκεί συνέχεια! Και ας έχει ξεθωριάσει στο μυαλό μου το […]
Αγαπημένο μου ημερολόγιο
της Μαρίας Στυλιανού Άγγιξα τις τριανταφυλλένιες σελίδες σου, για να σου πω πάλι απόψε τα εσώψυχά μου. Κι όπως χαϊδεύω τις απαλές σαν πούπουλα σελίδες σου, τόσο η καρδιά μου λαχταρά να σου αφηγηθεί αυτά που ολοένα με προβληματίζουν. Στο άγγιγμά μου, αντιδράς θετικά, εκπέμποντας άπλετη ζεστασιά μα και αγάπη. Κάνεις την κάθε λέξη μου […]
Οι Λέξεις
της Νάταλη Καλ. Part 1 «Για όσα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε καλύτερα να σιωπούμε» είπε ο Ludwig Wittgenstein Ακούω τη σιωπή. Είναι κανείς μέσα; Οι λέξεις όμως… Χοροπηδάνε· ασύνδετα γράμματα, ασύνδετα σχήματα, κύκλοι. Και βγάζουν ένα αξιοθαύμαστο απαύγασμα όταν ενώνονται, όπως οι αστερισμοί Όμως πονάνε, πληγώνουν, προκαλούν δάκρυα, γέλιο χαρά αισιοδοξία. Τι θα κάναμε χωρίς […]
