της Μελίνας Μητροπούλου
Η οθόνη παρέα μου,
τα γράμματα συντροφιά μου.
Παράταση ζήτησα από το μέλλον,
μα με τράβηξε κοντά του.
Να ζήσω ήθελα το παρόν
μα δεν τα κατάφερα
Η σιωπή νικά
Η συλλογή μου από αναμνήσεις καπνός και στάχτη να σκαλίζω.
Ονόματα να γράφω
να θάβω συναισθήματα.
Λόγια πεταμένα,
στη σκόνη αφημένα.
Αχ, γράμματα, μην με εγκαταλείπετε.
Μη σβήνετε,
σβήνω εγώ εδώ μπροστά σας.
Εγώ σας εγκαταλείπω.
Εγώ σβήνω.
