του Νίκου Κούτσουρου
Απόψε δεν θα τραγουδήσω στο φεγγάρι.
Θα γείρω στο παράθυρό μου
και θα του θυμώσω.
Δεν ξέρω αν κουράστηκα να του μιλώ.
Δεν ξέρω αν λυπήθηκα,
για κείνα που προσμένω μες τις σκιές
που ξεγλιστρούν απατηλά τ’ απόβραδα.
Δεν ξέρω αν με πόνεσε η προσμονή.
Απόψε θέλω να κυνηγήσω άστρα.
Να ψαχουλέψω άγρια όνειρα
πιασμένος στα φτερά του ανέμου,
λαθρεπιβάτης μιας κρυφής ελπίδας
ανάμεσα στο λυπημένο φως
ενός απόμακρου, χαμένου ουρανού…
